Die burn-out? Daar had ik zonder gekund..
In 2013 was het zover. Ik had mijn hotelschool papier op zak, was klaar met mijn stage en kon aan mijn eerste ‘echte’ baan beginnen. Voor mij voelde het alsof ik een hoofdstuk achter me liet. Ik moest nu volwassen worden. Werken was nou eenmaal niet altijd leuk, maar als ik een beetje een carrière wilde dan moest ik toch ergens beginnen.
En dat wilde ik. Een carrière. Of nouja, achteraf kan ik zeggen dat ik dacht dat ik dat wilde. Ik ben in ieder geval bij een bedrijf gaan werken waar ik ontzettend goed aan mijn carrière kon werken. Door de jaren heen begon ik de ladder te beklimmen: van supportmedewerker naar teamleider, vervolgens door naar de marketingafdeling waar ik uiteindelijk marketingmanager werd. Als klap op de vuurpijl mocht ik me ook mengen in het bestuur van een stichting. En als mensen dan tegen mij zeiden hoe zo een toffe baan ik had beaamde ik dat natuurlijk. Want inderdaad, op papier was er niks mis mee. Dus dat er iets bij mij knaagde zou wel aan mezelf liggen.
Nul zelfvertrouwen en één brok onzekerheid
Als ik erop terug kijk is dat hetgeen wat me het meest dwars zit. Dat ik mezelf niet meer vertrouwde, ik verschrikkelijk onzeker werd en het gevoel had alsof er iets mis met mij was. Want dit was toch wat ik wilde. Daarbij werd ik beloond voor het sociaal wenselijke gedrag wat ik vertoonde. Als ik vertelde dat ik een promotie had gemaakt dan was de buitenwereld blij voor me, vonden het knap of zeiden dat ik een jong talent was. Dat werkte even oppeppend voor mijn ego, maar uiteindelijk werd ik er alleen maar meer onzeker van. ‘Wat is er toch mis met me..’
Tegen de tijd dat ik eindelijk aan de bel trok was het al veel te laat. En zelfs toen heb ik nooit op mijn werk willen toegeven hoe diep ik er al in zat. Voor mijn gevoel had ik al tijden een masker op en die ineens afdoen ging niet. Ik heb uiteindelijk nooit aangegeven hoe slecht het echt met me ging. Ja, ik ben bij de bedrijfsarts geweest en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Ik ging iets minder werken, maar dat uitte zich voornamelijk in op woensdag naar de psycholoog en verder thuiswerken. Aan mezelf toegeven dat er iets mis was ging dus ook niet echt..
Nachtmerries, buikpijn en chronisch vermoeid
Wel werd me steeds duidelijker dat ik niet op deze manier kon doorgaan en dat mijn nachtmerries, buikpijn waar ik letterlijk misselijk van werd, nergens zin meer in hebben en mijn chronische vermoeidheid tot een einde moest komen. Op een gegeven moment durfde ik steeds beter naar mezelf te luisteren en begon ik weer een klein beetje zelfvertrouwen te krijgen. Na een paar maanden had ik genoeg moed verzameld en heb ik na 5 jaar mijn baan opgezegd. Wat het wel moest gaan worden wist ik nog niet, maar dat ik daar niet meer gelukkig was, was me pijnlijk duidelijk geworden.
Vervolgens heb ik een goede twee maanden geslapen, de gordijnen dicht gehouden en durfde en wilde ik de deur niet uit. Ik stond eindelijk stil, maar man wat deed dat pijn. Je bent je strengste criticus en ik wenste mezelf dingen toe die ik mijn geliefden nooit zou aanbevelen. Ik had gefaald en moest voor mijn gevoel met ‘het perfecte’ idee weer terugkomen op de arbeidsmarkt. Anders was het allemaal voor niets geweest.
GROEIHELDEN
Uiteindelijk heeft het nog 2 jaar geduurd voordat ik Nienke en ik GROEIHELDEN zijn gestart. En is dit het ‘perfecte idee’? Geen idee. Wel is GROEIHELDEN iets wat goed bij me past en waar ik gelukkig van wordt. Ik weet hoe het voelt om niet te willen opgeven en alsmaar door te willen gaan. Een van de redenen waarom ondernemen ook bij me past, maar dat het niet altijd makkelijk is weet ik ook.
GROEIHELDEN is een platform waar jij als startende ondernemer terecht kan met je vragen en uitdagingen en waar je in contact kan komen met andere ondernemers. Maar ook waar je inspiratie en handvatten aangereikt krijgt om je bedrijf te laten groeien en zo succesvol mogelijk te worden.
Heb ik dankzij mijn burn-out het licht gezien? Nope.. ik had echt zonder gekund. Ik vond er niks aan, het deed me zeer en ik ben mezelf helemaal kwijtgeraakt. Vind ik dat ik 5 jaar van mijn leven heb weggegooid? Nee, absoluut niet. Ik heb namelijk ook genoten, veel geleerd en een hoop mensen leren kennen die ik erg waardeer. GROEIHELDEN is een volgende stap, één die beter bij me past en waar ik al mijn enthousiasme, energie en creativiteit in kwijt kan. Nieuwsgierig wat we voor je kunnen betekenen?
